தமிழ்நாட்டில் ஒட்டுமொத்த மக்களின் சாபத்தைவாங்காமல் ஓயமாட்டேன் என கங்கணம் கட்டி திரிகின்றது சிவகுமாரர் குடும்பம் சூர்யா என்பவர் அமெரிக்க பல்கலைகழக மருத்துவாராக இருந்து அவர்மனைவி ஏய்ம்ஸ் மருத்துவராக இருந்து சிவகுமார் என்பவர் டோக்கியோ பல்கலைகழக மருத்துவராக இருந்தால் ஓரளவு அவர்களை ஏற்கலாம்.

ஆனால் கேமராமுன் கூலிக்கு ஆடும் கோஷ்டி புனிதமான மருத்துவ நுழைவு தேர்வினைசாடுவது அபத்தம் மனுநீதி என்பது கொள்கையல்ல, அது சமூக கொடுமையுமல்ல. அன்றொரு நாள் அரேபியாவில் “கண்ணுக்கு கண், பல்லுக்கு பல்” என்றிருந்ததுபோல பல்லாயிரம் ஆண்டுக்கு முன்பிருந்த சட்டம்
இன்று காலங்கள்மாறி நமக்கான சட்டத்தை நாமே எழுதினோம், அம்பேத்கர் எழுதினார் அதுபோக சட்டதிருத்தம் பாராளுமன்றம் மட்டுமே செய்யமுடியும்
தனிபட்ட யாரும் சட்டத்தை திருத்தமுடியாது , இதில் மனுநீதி சட்டம் எங்கிருந்து வந்தது என்பது தெரியவில்லை.

அடுத்து கட்டைவிரல் கேள்வி, துரோணர் ஏன் ஏகலைவனின் கட்டை விரலை கேட்டார் எனபதற்கு இலக்கியங்களில் அரைகுறையாக மேய்ந்த சிவகுமாரர் பதில் சொல்லாமல் இருக்கலாம், ஆனால் சொல்ல வேண்டியது நம் கடமை இதோ நாம் சொல்கின்றோம் துரோணர் ஏகலைவனிடம் கட்டைவிரலை வாங்கினார், அவர் ஒரு ஆரியபிராமண சூது பிடித்தவர் , இரக்கமில்லாதவர், பார்ப்பன கொடூரக்காரர் என ஏக குற்றசாட்டுகள் பகுத்தறிவு கோஷ்டிகளிடம் இருந்து வரும் உண்மையில் நடந்தது என்ன? அந்ததுரோணரின் நிலை பரிதாபமானது..

ஆம், துரோணர் அந்த அரச குடும்பத்து ஆசிரியர், எல்லா விதத்திலும் அரசனுக்கு கட்டுபட்டவர், அவனைமீறி அவர் ஏதும் செய்துவிட முடியாது.சுருக்கமாக சொன்னால் அரசகுடும்பத்து அடிமைகளில் ஒருவர் அந்நாளில் ராஜவம்சத்துக்கு மட்டுமே ஷத்ரிய வம்சத்துக்கு மட்டுமே சில பயிற்சிகள் கற்றுகொடுக்கபடும், எல்லோரும் எல்லாம் பயின்றால் அரசுக்கு எதிரான சக்திகள் தலையெடுக்கும் எனும் தந்திரம் அது அவ்வகையில் பாண்டவரும், கவுரவரும் பயில்கின்றார்கள், தேரோட்டிமகனான கர்ணனும் படிக்கின்றான்.

அவர்கள் அரங்கேற்றம் முடிந்தபின்புதான் ஏகலைவன் என்றொருவன் இருப்பதும் அவன் வில்வித்தையில் அர்ஜூனனையும் மிஞ்சி நிற்பதும் அறியபடுகின்றது
அரசவாரிசுகளையும் மீறி ஒருவேட்டுவன் வித்தையில் மிஞ்சி நிற்பது அரச குடும்பத்துக்கும் நல்லதல்ல நாட்டுக்கும் நல்லதல்ல, அவன் எதிரிகையில் வீழ்ந்தால்முடிந்தது கதை,நாட்டு மக்களைசேர்த்து கலகம் செய்தால் இன்னும் மோசம்.

அதற்காக வேட்டுவனை அரண்மனைக்கும் அழைக்க முடியாது சட்டம் இடம் கொடாது இப்படி ஒருசிக்கல் இருக்க அவனை சந்திக்க கிளம்புகின்றது மேலிடமும், துரோணரும் அர்ஜூனனும், அர்ஜூனனை மீறி ஜொலித்து நிற்கின்றான் ஏகலைவன், அவனை விட்டுவைப்பது நல்லதலல் என மேலிடம் முடிவெடுக்கின்றது
ஏகலைவன் குரு என யார் என கேட்க அவன் துரோணர் சிலையினை காட்டுகின்றான், ஆம் துரோணரை மனதால்வணங்கி வளர்ந்து தானே வித்தை கற்றவன் ஏகலைவன் எல்லோரும் அதிர்கின்றனர், காரணம் துரோணர் அரசகுடும்பத்துக்கு மட்டுமே ஆசிரியர்..

அப்படியானால் இவனை இவ்வளவு திறமையாக அவர் உருவாக்க காரணம் என்ன எனும் சந்தேக கேள்விகள் எழுகின்றன‌ துரோணர் அரசகுடும்பத்துக்கு எதிராக ஒருவனை ரகசியமாக வளர்ப்பதாக சந்தேகம் அவர்மீதே படர்கின்றது,
அரச குடும்பத்துடன் உறவாடுவது ராஜநாகத்துடன் உறவாடுவதற்கு சமம் சிக்கலில் தவிக்கின்றார் துரோணர், ராஜதுரோக குற்றசாட்டு அவர்மேல் சுமத்தபடும் ஆபத்து நெருங்கிற்று, இதன் சூத்திரதாரி கண்ணன் அவரைகாக்கும் ஒரே நம்பிக்கையாக ஏகலைவன் நிற்கின்றான், அவன் நிச்சயம் துரோணரின் பெருமை, துரோணரின் மாபெரும் மகிழ்ச்சியும் சாதனையும் அவன் ஆனால்விதி?

துரோணருக்கு அவனைவிடவும் முடியவில்லை எடுக்கவும் முடியவில்லை, தவிக்கின்றார். ஆம் அரசகட்டளை மீறி அவர் என்ன செய்யமுடியும்?
அவனை கொல்ல வேண்டிய இடம் அது, ஆம் அரசனின்கோபம் அவனை முதலில் கொல்லும் துரோணரை அடுத்து கொல்லும், ராஜதுரோகம் எனும் குற்றத்துக்கான தண்டனை அது யோசித்தார் துரோணர், அந்த சீடன் அழிவதில் அவருக்கு விருப்பமில்லை அவனை பலமிழக்க வைத்தால் போதுமென குருதட்சனையாக கட்டைவிரலை கேட்கின்றார் குருகேட்டால் தலைகொடுக்கவும் துணியும் ஏகலைவன் கட்டை விரலை மகிழ்வாய் கொடுத்து பலமிழக்கின்றான், இனி அவனால் வில்வித்தை அவ்வளவு துல்லியமாக செய்யமுடியாது.

குருவுக்கு சிஷ்யன்கொடுக்கும் காணிக்கை அவரை காக்கும் என்பது சாஸ்திர நம்பிக்கை , கண்ணீரோடு அவனின் கட்டை விரலை தாயத்தில் வைத்து கழுத்தில் கட்டிகொள்கின்றார் துரோணர் அந்த காட்சி உருக்கமானது, கண்ணீர் வரவழைக்கும் காட்சி அது. துரோணருக்கு அவனை போல மாணவன் இல்லை, நல்ல ஆசிரியனுக்கு சிறந்த மாணவனை விட பெருமை எது? ஆனால் விதி? அப்பக்கம் ஏகலவைனுக்கோ குருநாதருக்காக வித்தையினையே கொடுத்துவிட்ட தியாக மகிழ்ச்சி, தன் கட்டைவிரல் அவர் கழுத்தில் இருப்பதில் அவ்வளவு மகிழ்ச்சி

தானே அவரின் மார்பில் சாய்ந்ததாக மகிழ்ந்தான், துரோணர் அரண்மனை திரும்பினார் ஆம் துரோணர் அவன் உயிரைகாத்தார், அவன் துரோணர் உயிரை காத்தான் காலங்கள் ஓடின பாண்டவருக்கும், கவுரவருக்கும் யுத்தம்நெருங்கிற்று, ஒவ்வொருவரின் பலத்தையும் அளந்த கண்ணன் துரோணர் பக்கமும் வருகின்றான், ஏற்கனவே கட்டைவிரல் வாங்க காரணமே அந்த மாயவனே (ஆம் வித்தை ஒன்றுக்காக கர்ணணையே அரசனாக்கி கைக்குள் வைத்திருக்கும் துரியன் , ஏகலைவன் கிடைத்தால் விடுவானா? கண்ணனின் கவலை அவனுக்கு) துரோணர் கழுத்தில் இருப்பது உன்னதமான சிஷ்யனின் காணிக்கை, அது துரோரணை சாகவிடாது , அது இருக்கும்வரை துரோணர் வீழமாட்டார்
என்ன செய்யலாம்?

அதே வித்தைதான், ஏழை அந்தணராக மாறியகண்ணன் யாசகனாய் வந்தான், தன் மகளுக்கு திருமணமென்றும் ஒருதாலிக்கும் வழியில்லை எனவும் அழுது அந்த தாயத்தையே உற்று பார்த்தான் குறிப்பறிந்த துரோணர் இதைவிட பெரும் தாலி இல்லை, இது ஆசிமிக்கது என அதை வழங்கினார், துரோணரின் கழுத்தில் இருந்து அந்த பெரும்கவசத்தை அகற்றினான் கண்ணன் அதன்பின் எல்லாம் முடிந்தது, சாகும் வேளையில் துரோணர் முன் தன் புல்லாங் குழலை காட்டினான் கண்ணன், ஆம் அதில் அந்த விரலை பதித்திருந்தான் அதை கண்டவுடன் துரோணருக்கு எல்லாம் விளங்கிற்று,

மெல்ல பேசினான் கண்ணன் அவன் குரல் அந்த ஞான தத்துவத்தை போதித்தது
“துரோணாச்சாரியே.. சிஷ்யர்களில் எல்லாம் உயர்ந்தவன் ஏகலைவன், ஆசிரியரில் எல்லாம் உயந்தவன் நீ உங்களுக்குள்ளான உணர்வும் புரிந்துணர்வும் பாசமும் எந்தகுருவுக்கும் சீடனுக்கும் அமையாது அவனை அன்றே நீ கொன்றிருந்தால் நீ பாவிபாயிருப்பாய், விட்டிருந்தால் அவனை நீனே வளர்த்தாய் என பழிசுமந்திருப்பாய் , அவன் பாண்டவர்பக்கம் வந்தாலும் கவுரவர் பக்கம் வந்தாலும் பழி உனக்கே உன் மாணவர்களின் அர்ஜூனன் பெரும் அடையாளம் ஆனால் நீ நேரடியாக பயிற்றுவித்தாய், ஆனால் உன்னைமனதால் வணங்கி வளர்ந்த ஏகலைவனே அவனைவிட உயர்ந்தவன், ஒரு மாணவன் எப்படி இருக்க வேண்டும் என்பதன் அடையாளம்.

அங்கு உன் உயிரை அவன் காத்து மாணவனின் கடமையினை செய்தான், நீ அவன் உயிரை காப்பாற்றி ஆசிரியனுக்குரிய கடமையினை காத்தாய் நீ கேட்டவுடன் கொடுத்த அந்தவிரல் அவனின் தியாகத்துக்கும் குருசிஷ்ய பாவத்துக்கும் என்றும் எடுத்துகாட்டாய் இருக்கும், உன்பெயர் இருக்குமிடமெல்லாம் அவனும் இருப்பான்…”
அந்த புல்லாங்குழலின் இருந்தவிரலை நோக்கியபடியே உயிர்நீத்தார் துரோணர்
ஆம் நல்ல மாணவன் ஆசிரியர் அளவு வரலாற்றில் நிலைப்பான் என்பதுதான் ஏகலைவன் வாழ்வின் தத்துவம்.

மகாபாரதத்தின் ஒவ்வொரு காட்சியும் சிலாகிப்பானவை, வெற்றுபாத்திரம் என்றோ தேவையற்ற திணிப்பு என்றோ எதுவுமில்லை மணிரத்னம் புராண காட்சிகளை சுட்டு படமெடுப்பதில் கெட்டிக்காரர் ஆனால் அவரும் ஏகலைவன் பக்கமே வரவில்லை
அவன் கதையினை மிக மிக அழகான படமாக எடுக்கலாம், எடுப்பார் யாருமில்லை, இதைவிடுத்து பூரா இயக்குநரும் கதை திருட்டு காட்சி திருட்டு என கோர்ட் படி ஏறிகொண்டிருக்கின்றான்.’ ஆயிரம் அர்த்தமும் உருக்கமும் தியாகமும் நிறைந்த காட்சி ஏகலைவன் துரோணர் காட்சி, அது சொல்லும் தத்துவம் ஏராளம்.

இந்த கருப்பு சட்டைகள் , திராவிட இம்சைகளுக்கு ஒரு மண்ணும் தெரியாது, அவைகளின் மனமும் புத்தியும் கருப்பு, எல்லாவற்றையும் தப்பு தப்பாக உணர்ந்து பிராமணன் ஒழிக என முடிப்பது ஒன்றே அவர்கள் ஏற்றுகொண்ட கொள்கை
அவர்களின் புரட்டுசெய்தியினை புறந்தள்ளுங்கள், ஏகலைவன் கதை போல கொண்டாடபட வேண்டிய ஆயிரம் கதைகள் இங்குண்டு அவற்றை எல்லாம் படியுங்கள், பெரும் அர்த்தமும் ஞானமும் விளங்கும் உங்களுக்கு புரியா விட்டால் எம்மிடம் கேளுங்கள் எப்பொழுதும் விளக்க தயாராக இருக்கின்றோம்..

நமது நாட்டின் பெரும் அறிவார்ந்த ஞான புதையலை நாம் விளக்கமால் ஆஸ்திரேலியனும் ஜப்பானியனுமா வந்து விளக்குவான்? நாம்தான் விளக்கவேண்டும், நமக்கு அந்த கடப்பாடும் பொறுப்பும் எக்காலமும் உண்டு
எனினும் சூர்யாவின் உளறலில் என்ன விளங்குகின்றது? தகப்பன் சிவகுமார் இலக்கியம் , இதிகாசம் என ஊரெல்லாம் காசுக்கு பேசியதில் கொஞ்சம் கூட தன் மகனுக்கு வீட்டில் சொல்லிதரவில்லை என்பது தெரிகின்றது